(wycieczka jednodniowa)
Mariampol (Marijampolė )
Nieoficjalna stolica litewskiej Suwalszczyzny. Przed powstaniem państwa litewskiego teren zamieszkiwały plemiona Jadźwingów. O mieście pierwsza wzmianka pochodzi z 1667 r., ponieważ jest na liście podatników. Prawo magdeburskie otrzymało z rąk króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1792 r.
Nazwa pochodzi od Zgromadzenia Księży Marianów, którzy walnie przyczynili się do rozwoju miasta. Był czas, kiedy zakon był bliski zanikowi, w 1904 r. był już tylko jeden klasztor, właśnie w Mariampolu, a w nim tylko jeden marianin. Odrodzenia zakonu dokonał Litwin, błogosławiony ks. Jurgis Matilajtis (Jerzy Matulewicz), który swoje śluby zakonne złożył w 1909 roku. Odnowiciel zakonu zmienił konstytucje, białe habity zmienił na czarne sutanny kleru diecezjalnego, co po roku zatwierdziła papież.
W mieście są zabytkowe kościół i klasztor – ufundowany w 1750 r. przez hr. Franciszkę Butler. Najpierw drewniany kościół św. Michała Archanioła w latach 1818–1824 przebudowano w stylu klasycyzmu, obecnie posiada status bazyliki mniejszej. W bocznej kaplicy są złożone szczątki biskupa wileńskiego błg. Jerzego Matulewicza. Po za tym w Mariampolu jest świątynia luterańska, neogotycka synagoga, cerkiew, zabytkowy budynek gimnazjum z XIX w.
Dwór w Pojeziorach (Paežerių dvaras)
Określany jako perła Suwalszczyzny, zbudowany w końcu XVIII w. według projektu Marcina Knakfusa. Wówczas należał do Zabiełłów, w końcu XIX w. do Sperskich, a następnie do Gawrońskich. W okresie międzywojennym nabył go sygnatariusz aktu niepodległości Litwy finansista Jonas Vailokaitis.
Panoramę okolicy można oglądać z neogotyckiej wieży nazywanej Belwederem. Zachowały się również park, oficyna, lodownia, bogate wyposażenie pałacu, w którem obecnie działa muzeum
zdjęcie Lietuvos zinios
Regionalny Park Vistyčio (Vistyčio regioninis parkas)
Położony nad jeziorem Vistyčio i w trójstyku granic litewsko – rosyjsko – polskiej. Teren parku (108,33 km²) jest bogaty we wzgórza, grodziska, zabytkowy drewniany kościół, młyn, gaje dębowe i ogólnie piękne lasy. Wspaniałe miejsce do rekreacyjnego spaceru! Często tam są obchodzone święta ludowe – zapusty, noc świętojańska i inne.
Najczęściej zwiedzany obiekt przyrody na Suwalszczyźnie.
“Stakliškių midus”
Zwiedzanie i degustacja miodów pitnych w zakładzie “Stakliškių midus”.
Miody pitne znane na Litwie są od dawna. Pierwsza wzmianka o ich spożywaniu pochodzi z IX wieku ze źródeł kupca i podróżnika Vulstana.
Nazwa zakładu pochodzi od miasteczka Stakliszki, w którym na pocz. XX w. inżynier technolog Aleksander Sinkiewicz postanowił odrodzić produkcję niespirytyzowanego napoju z miodu dzikich pszczół z dodatkami ziół, co już było zapomniane na Litwie i krajach ościennych. Miody przypadły do gustu, zakład w Stakiszkach stał się znany.
Bursztynowego koloru alkohol wyrabia się metodą naturalnej fermentacji, po za tym nie dodaje się cukru bądź innych słodzików, barwników czy konserwantów.
“Stakliškių midus” otrzymał szereg nagród i wyróżnień nie tylko na Litwie, w 2002 przyznano status dziedzictwa kulinarnego.
Zakład oferuje turystom wycieczkę – gdzie można obserwować proces produkcji miodów, a następnie czeka degustacja uzupełniana opowiadaniem o historii miodów na Litwie, tajnikach produkcji, pochodzenia interesujących smaków oraz delikatnych aromatów.
Dwór w Giełgudziszkach (Gelgaudiškio dvaras)
Zespół architektoniczny z XIX w. pięknie położony nad Niemnem. Klasycystyczny pałac, zabudowania oficyny, stajni, kuchni, piwnice, wieża, oranżeria i duży park tworzą niepowtarzalną atmosferę.
W XV w. majątek należał do rodu Giełgudów, stąd też nazwa wsi. W XVI w. przeszedł w posiadanie Sapiehów, później Massalskich, Oziembowskich. W XVIII stuleciu powrócił do Giełgudów, następnie Czartoryskich, a w 1797 r. kupił go pruski baron Teodor von Keudell. Właśnie jego rodzina przebudowała pałac w połowie XIX w.
Ostatnio pałac został odnowiony i chętnych czeka w nim suty poczęstunek.
