KALWARIA ŻMUDZKA

Kalwaria Żmudzka (lit. Žemaičių Kalvarija, żmud. Žemaitiu kalvarėjė) — miasteczko na Żmudzi, na Litwie, w rejonie płungiańskim (798 mieszkańców, stan na 2001). Ośrodek pielgrzymkowy. W tej Żmudzkiej krainie pierwszy kościół został zbudowany w 1593 roku. Następnie w 1619 roku na górze Św. Jana był zbudowany inny kościół pod wezwaniem Św. Jana Chrzciciela, a w 1622 roku była założona parafia. Biskup żmudzki Jerzy Tyszkiewicz w 1637 roku przybył do Gardai (którą później nazwano Kalwarią Żmudzką). Spodobała mu się i zaprosił dominikanów, którym zbudował domy i podarował ziemię. Na zlecenie biskupa dominikanie założyli Góry Kalwaryjskie. W 1639 roku były zbudowane kapliczki. Dominikanie napisali pieśni i modlitwy, a także ustalili porządek jak odbywać nabożeństwa To tutaj właśnie znajduje się dominikański typ kalwarii mieszczący dwadzieścia stacji.  Były to pierwsze Kalwarie w Wielkim Księstwie Litewskim.

Od połowy XVII wieku Kalwaria Żmudzka zaczęła słynąć cudownym obrazem Najświętszej Maryi Panny z Dzieciątkiem. Cudowny obraz został przywieziony z Rzymu w 1643 r. przez dominikanina Piotra Pugaczewskiego i zawieszony w bocznym ołtarzu kościoła. Cuda były spisywane do księgi, która niestety nie ocalała po pożarze kościoła w 1896 roku. O cudownym obrazie potwierdzają woty, których w Bazylice jest ponad 150. Wokół obrazu są umieszczone wota, świadczące o wielu łaskach otrzymanych przez wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny.

Odpusty rozpoczynają się 2 lipca i trwają 10 dni. Obecnie na 7 wzgórzach rozmieszczonych jest 19 kaplic, zaś cała trasa liczy około 7 km. Łaski i cuda, których w tym miejscu doznają pielgrzymi zostały potwierdzone w XIX w. przez komisję kościelną.

W 1988 roku papież Jan Paweł II nadał kościołowi Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny tytuł Bazyliki.